Η Πραγματικότητα πίσω από την Πριν από την Εξαφάνιση των Δεινοσαύρων
Ήταν οι δεινόσαυροι ήδη σε πορεία εξαφάνισης πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς; Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα το οποίο έχει απασχολήσει τους επιστήμονες για περισσότερα από 30 χρόνια. Μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής το University College London προτείνει ότι η ιδέα ότι οι δεινόσαυροι βρίσκονταν σε παρακμή πριν την καταστροφή του αστεροειδούς που τους εξαφάνισε πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να εξηγηθεί από το περιορισμένο αρχείο απολιθωμάτων της εποχής εκείνης, και όχι από πραγματική μείωση των ειδών τους.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Current Biology», ανέλυσε το αρχείο απολιθωμάτων της Βόρειας Αμερικής για την περίοδο μεταξύ 66 και 84 εκατομμυρίων ετών, δηλαδή κατά τα 18 εκατομμύρια χρόνια πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς που σήμανε το τέλος της Κρητιδικής περιόδου. Εξετάστηκαν τέσσερις οικογένειες δεινοσαύρων: οι Αγκυλοσαυρίδες (φυτοφάγοι με πανοπλία, όπως ο Αγκυλόσαυρος), οι Κερατοψίδες (όπως ο Τρικεράτωψ), οι Αδροσαυρίδες (φυτοφάγοι με ράμφος, όπως ο Εντμοντόσαυρος) και οι Τυραννοσαυρίδες (σαρκοφάγοι όπως ο Τυραννόσαυρος Ρεξ).
Τα απολιθώματα αναδεικνύουν ότι ο αριθμός των δεινοσαυρικών ειδών κορυφώθηκε περίπου 75 εκατομμύρια χρόνια πριν. Στη συνέχεια, παρατηρήθηκε μείωση κατά τα εννέα εκατομμύρια χρόνια πριν την πρόσκρουση του αστεροειδούς. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι αυτή η μείωση οφείλεται στο γεγονός ότι τα απολιθώματα από εκείνη την εποχή είναι λιγότερο πιθανό να ανακαλυφθούν. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του μικρότερου αριθμού θέσεων με εκτεθειμένα και προσβάσιμα πετρώματα από την ύστερη Κρητιδική περίοδο, γεγονός που συνδέεται με γεωλογικές αλλαγές όπως η ανύψωση βουνών και η υποχώρηση της στάθμης της θάλασσας.
Για την ανάλυση των δεδομένων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως μοντελοποίηση κατοίκησης, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως σε μελέτες οικολογίας και βιοποικιλότητας. Αυτή η προσέγγιση τους βοήθησε να εκτιμήσουν την πιθανότητα να υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος δεινοσαύρου σε μια δεδομένη περιοχή κατά τα τελευταία 18 εκατομμύρια χρόνια της Κρητιδικής περιόδου.
«Αναλύσαμε το αρχείο απολιθωμάτων και διαπιστώσαμε ότι η ποιότητα του αρχείου των τεσσάρων ομάδων δεινοσαύρων μειώνεται σταδιακά κατά τα τελευταία έξι εκατομμύρια χρόνια πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς. Αν και η πιθανότητα εύρεσης δεινοσαυρικών απολιθωμάτων μειώνεται, η πιθανότητα ύπαρξής τους σε αυτές τις περιοχές παρέμεινε σταθερή. Αυτό υποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να θεωρούμε το αρχείο απολιθωμάτων ως απόλυτη αλήθεια», σημειώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Κρις Ντιν από το UCL.
Κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αναλογία της γης που κατείχαν οι τέσσερις οικογένειες δεινοσαύρων παρέμεινε σταθερή, υποδεικνύοντας ότι η πιθανή έκταση του φυσικού τους περιβάλλοντος επίσης δεν παρουσίαζε μεταβολές και ο κίνδυνος εξαφάνισης ήταν χαμηλός. Παράλληλα, εκτίμησαν την πιθανότητα ανίχνευσης των δεινοσαυρικών τύπων σε κάθε περιοχή με βάση παράγοντες όπως η προσβασιμότητα της γης και οι προηγούμενες προσπάθειες ανεύρεσης απολιθωμάτων.
Η ομάδα εντόπισε ότι η πιθανότητα να εντοπιστούν δεινόσαυροι ήταν μειωμένη, με τον πιο σημαντικό παράγοντα να είναι ο βαθμός έκθεσης και προσβασιμότητας των σχετικών πετρωμάτων. Επιπλέον, παρατήρησαν ότι οι Κερατοψίδες είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να ανακαλυφθούν αργότερα στη συγκεκριμένη εποχή, αποδεικνύοντας ότι κατέχω περισσότερες περιοχές. Υπέθεσαν ότι η προτίμησή τους για τις πράσινες πεδιάδες μακριά από ποτάμια στοιχείασε έναν βασικό τύπο φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και στην υποχώρηση μιας μεγάλης εσωτερικής θάλασσας που χώριζε τη Βόρεια Αμερική.
