Η Σχέση με τα Ενήλικα Παιδιά: Συμβουλές για Γονείς

Καθώς τα παιδιά μας μεγαλώνουν – και εμείς μαζί τους – συνειδητοποιούμε ότι διαφαίνεται μία αλλαγή στη δυναμική της σχέσης μας. Η ανάγκη τους για εμάς να φροντίσουμε τις μικρές τους λεπτομέρειες, όπως το να τους δένουμε τα κορδόνια ή να τους διαβάζουμε παραμύθια, παρέρχεται. Πλέον, οι ρόλοι μας διαφοροποιούνται, καθώς τα παιδιά αποκτούν τις δικές τους υποχρεώσεις, σπίτια και, ίσως, και οικογένειες. Σε αυτό το νέο στάδιο, η σχέση μας αποκτά έναν χαρακτήρα επιλογής.

Οι συνήθεις ερωτήσεις, όπως το «Μπορώ να σου τηλεφωνήσω;» ή «Μπορώ να έρθω να σε δω;», γίνονται πια κοινές, όμως είναι εύκολο να χαθούμε σε αυτό το νέο πλαίσιο επικοινωνίας. Η ευθύνη των γονέων είναι να εργαστούν περισσότερο για να γεφυρώσουν την απόσταση που μπορεί να έχει αναπτυχθεί.

Συμβουλές: Θέλουμε να Ακούμε, Όχι να Κρίνουμε

Μία από τις πιο συνηθισμένες παγίδες που πρέπει να αποφύγουμε είναι να παρέχουμε συνεχή συμβουλές. Ακόμη και αν προέρχονται από αγάπη, οι ασταμάτητες συμβουλές μπορεί να γίνουν αντιληπτές ως κριτική. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Ελένης, η οποία, όταν έγινε γιαγιά, είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο γεμάτο συμβουλές για την κόρη της. Όταν όμως η κόρη της της ζήτησε να βρει τον τρόπο μόνη της, η Ελένη αναγκάστηκε να προσαρμοστεί και συνειδητοποίησε ότι η υποστήριξη καλύτερα εκφράζεται με το να ακούει κανείς χωρίς να διακόπτει.

Ξεχάστε το Μέτρημα σε Σχέσεις

Η διατήρηση σχέσεων δεν πρέπει να σχετίζεται με το ποιος τηλεφώνησε τελευταίος ή ποιος έκανε μεγαλύτερη προσπάθεια. Οι σχέσεις δεν είναι παιχνίδι και η προσέγγιση του σκορ μόνο δυσαρέσκεια θα προκαλέσει. Αν δεν μας τηλεφώνησαν, μπορούμε να κάνουμε εμείς την κίνηση χωρίς να το δραματοποιούμε.

Κατανόηση και Οριοθέτηση

Τα παιδιά μας βιώνουν καταστάσεις που δεν σχετίζονται άμεσα με εμάς. Είναι πιθανόν να νιώθουν άγχος λόγω της εργασίας τους, των σχέσεών τους ή άλλων υποχρεώσεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό να αποφεύγουμε σχόλια που θα μπορούσαν να τα βάλουν σε θέση άμυνας. Μία απλή δήλωση, όπως «Ελπίζω να είσαι καλά, είμαι εδώ αν με χρειαστείς», μπορεί να επιβεβαιώσει την υποστήριξή μας.

Αποδοχή της Ενηλικίωσης

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ότι τα παιδιά μας είναι πλέον ενήλικες και δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε όπως όταν ήταν μικρότερα. Αυτό αφορά και τις αλλαγές στη δυναμική της οικογένειας. Πρέπει να αποδεχτούμε και να σεβαστούμε τα όριά τους.

Η Σημασία της Ελεύθερης Επιλογής

Φράσεις όπως «Μάλλον θα περάσω τις γιορτές μόνος μου» ή «Κανείς δεν έρχεται σπίτι», μπορεί να φέρουν ανταπόκριση αλλά δημιουργούν έναν υποκείμενο τόνο υποχρέωσης. Θα πρέπει να θέλουμε τα παιδιά μας κοντά μας επειδή το επιθυμούν και όχι επειδή αισθάνονται υποχρεωμένα. Αφήστε την πόρτα σας ανοιχτή χωρίς ενοχές.

Σεβασμός στις Επιθυμίες τους

Κάθε παιδί έχει τις δικές του επιθυμίες και όρια. Μπορεί να μην επιθυμούν να επικοινωνούν καθημερινά ή να εντρυφήσουν σε ορισμένα θέματα. Ο σεβασμός σε αυτά τα όρια είναι κρίσιμος για τη διατήρηση μιας υγιούς σχέσης. Παραβίαση των ορίων τους μόνο θα δημιουργήσει εντάσεις.

Αναγνώριση της Διαφορετικότητας του Κόσμου τους

Τα παιδιά μας ενδέχεται να ζουν σε ένα κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας. Συχνά, οι γνώσεις και οι εμπειρίες μας δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Όταν ανακύπτουν συζητήσεις, η προτίμηση στο να ρωτάμε και να ακούμε μπορεί να αποδειχθεί πιο χρήσιμη από την παροχή «σοφίας» μας.

Η Αποδοχή της Αναποδιάς

Γονείς και παιδιά θα έχουν και τις στιγμές απογοήτευσης τους. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι αντιδράσεις μας δεν πρέπει να περιλαμβάνουν χαρακτήρες του τύπου «μούτρα» για γεγονότα που μπορεί να μας πλήγωσαν.

Επαφή με τη Νέα Πραγματικότητα

Πολλοί από εμάς έχουμε την τάση να βλέπουμε τα παιδιά μας όπως τα γνωρίσαμε στην εφηβεία. Όμως, η άρνηση να αποδεχτούμε την ενηλικίωσή τους μπορεί να δημιουργήσει απόσταση. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τις ιδέες, τις πεποιθήσεις και τους στόχους τους.

Η Αγάπη Δε Χρειάζεται Αντάλλαγμα

Η αγάπη μας πρέπει να είναι απεριόριστη και χωρίς προϋποθέσεις. Αν η αποδοχή μας εξαρτάται από τις επιλογές τους, δεν προσφέρουμε πραγματική αγάπη, αλλά μία μορφή συναλλαγής. Ακόμη και αν δεν συμφωνούμε με τις επιλογές τους, η υποστήριξή μας πρέπει να παραμένει ακέραιη.

Η ισχυρή σύνδεση μεταξύ γονέων και παιδιών δεν χτίζεται με έλεγχο ή προσδοκίες, αλλά με παρουσία, προσοχή και υπομονή. Αν επιθυμούμε τα παιδιά μας να παραμείνουν κοντά μας, ας δείξουμε εμείς πρώτοι την προτίμησή μας, με κατανόηση και αγάπη.