Η Αλληλεγγύη των Σκανδιναβικών Χωρών προς τη Γροιλανδία
Οι σκανδιναβικές χώρες εκφράζουν την αλληλεγγύη τους προς τη Γροιλανδία αναφορικά με τις προθέσεις προσάρτησης του εδάφους από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Ο Νορβηγός πρωθυπουργός, Γιόνας Γκαρ Στέρε, έκανε αυτές τις δηλώσεις κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν οι ηγέτες των σκανδιναβικών χωρών, επικεντρώνοντας στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Γιόνας Γκαρ Στέρε διαβεβαίωσε τον Γροιλανδό πρωθυπουργό ότι «είμαστε αλληλέγγυοι προς εσάς και τη Δανία», υπογραμμίζοντας την ανάγκη ενότητας και συνεργασίας μεταξύ των σκανδιναβικών χωρών.
Η Σημασία της Αρκτικής και η Διεθνής Νομιμότητα
Ο Νορβηγός πρωθυπουργός τόνισε επίσης την σπουδαιότητα του μηνύματος που θα αποσταλεί διεθνώς, λέγοντας: «Θα περάσουμε αυτό το μήνυμα παντού: είτε στην Ουάσινγκτον, είτε στις Βρυξέλλες, στο Πεκίνο ή αλλού». Υπογράμμισε ότι η Αρκτική πρέπει να παραμείνει «απαγορευμένη ζώνη», στην οποία θα πρέπει να τηρείται το δίκαιο της θάλασσας. Οι παράκτιες χώρες έχουν τη θεσμική ευθύνη να διαφυλάξουν αυτές τις αξίες και οι σκανδιναβικές χώρες θα υποστηρίξουν κάθε κοινότητα που αντιμετωπίζει πίεση.
Οι σεβαστές θέσεις των ηγετών της Δανίας και της Γροιλανδίας ήρθαν σε αντίθεση με τις προθέσεις του πρώην προεδρικού αξιώματος, καθώς ο Τραμπ είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι σκοπεύει να αποκτήσει τον έλεγχο της Γροιλανδίας, μια περιοχή πλούσια σε φυσικούς πόρους και στρατηγική σημασία, επικαλούμενος λόγους ασφαλείας.
Αντίκτυποι στην Αρκτική
Οι ανακοινώσεις αυτές προκάλεσαν ανησυχία και σε άλλες περιοχές της Αρκτικής, όπως η Ισλανδία και το νορβηγικό αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ. Οι ηγέτες της Δανίας και της Γροιλανδίας αντέτειναν ότι οι πληθυσμοί των εδαφών αυτών έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για το μέλλον τους, με την κατηγορηματική δήλωση ότι «δεν θα πάρουν τη Γροιλανδία» οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η πρωθυπουργός της Ισλανδίας, Κριστρούν Φροσταντότιρ, πρόσθεσε ότι είναι καίριας σημασίας να σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα από την περιοχή, το οποίο να επιβεβαιώνει την τήρηση του διεθνούς δικαίου και να απορρίπτει τις συνθήκες της ισχύος. Υπογράμμισε ότι «ο νόμος του πιο ισχυρού δεν θα γίνει το κράτος δικαίου», επισημαίνοντας τη σημασία της συνεργασίας και του σεβασμού στις διεθνείς σχέσεις.
