Η Αν. Παπαδοπούλου Αναλαμβάνει τα Καθήκοντά της ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

Με την ανάληψη των καθηκόντων της, η νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Αναστασία Παπαδοπούλου, δήλωσε ότι «τη θέση αυτή που μου εμπιστεύεται η Πολιτεία, είναι αυτονόητο ότι θα υπηρετήσω με απόλυτη συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης που εμπεριέχει το αξίωμα αυτό, με προσήλωση και αφοσίωση στο καθήκον». Η δήλωσή της αντικατοπτρίζει τη δέσμευσή της να διαχειριστεί το αξίωμα της με ακεραιότητα και σοβαρότητα, αναγνωρίζοντας τη σημασία του ρόλου της στην εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής δικαιοσύνης.

Η Σημασία της Δικαστικής Ανεξαρτησίας

Η νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου επισημαίνει ότι η ευθύνη για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας του δικαστή ανήκει στον ίδιο το δικαστή καθώς και στο δικαστικό σύστημα συνολικά. Είναι απαραίτητο, αναφέρει, ο δικαστής να διατηρεί την απαιτούμενη απόσταση από τις εξουσίες και να αποφεύγει από άσκοπες κοινωνικές σχέσεις που μπορεί να επηρεάσουν τις αποφάσεις του. Η ανεξαρτησία του δικαστή είναι θεμέλιο της λειτουργίας ενός υγιούς και δημοκρατικού δικαστικού συστήματος.

Σχολιάζοντας την κριτική που ασκείται στις δικαστικές αποφάσεις, η Παπαδοπούλου τονίζει ότι οι δικαστικές ενέργειες είναι όντως αντικείμενο δημόσιου διαλόγου. Ωστόσο, η κατάσταση γίνεται προβληματική όταν υπάρχει απόπειρα αθέμιτης επιρροής στα δικαστικά όργανα, ιδιαίτερα σε εκκρεμείς υποθέσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να κλονίσει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία του δικαστικού συστήματος.

Κριτική και Αντίκτυποι στην Δικαιοσύνη

Η πρόεδρος αναφέρει επίσης ότι τελευταία παρατηρείται το φαινόμενο εξωδικαστικών προσώπων να αμφισβητούν, πέρα από τα όρια της καλής προαίρεσης, τα πορίσματα των δικαστικών ερευνών. Αυτή η αμφισβήτηση συχνά γίνεται με κριτήρια που δεν σχετίζονται με τη δικαιοσύνη, προσπαθώντας να επηρεάσουν ή και να αποδυναμώσουν την εντελώς ανεξάρτητη δικαστική κρίση. Υπογραμμίζει έτσι ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, η συνείδηση του δικαστικού κριτή είναι το μόνο εργαλείο που πρέπει να προσδιορίζει την απόφαση του.

Αντίστροφα, ποια είναι η αντίδραση του δικαστή στην κριτική των αποφάσεών του; Η δικαστική δεοντολογία απαιτεί ταπεινότητα και ανωτερότητα από τον δικαστή. Πρέπει να αντιμετωπίζει την κριτική, είτε θεωρείται δίκαιη είτε άδικη, με γνώμονα την προστασία του κύρους της Δικαιοσύνης. Η συμμετοχή του σε αντιδικίες ή δικαστικές διαμάχες σπάνια συνάδει με τον επιδιωκόμενο στόχο της διασφάλισης της αξιοπιστίας της δικαστικής εξουσίας.