Αναστολή Εφαρμογής του Νόμου για την Υποχρεωτική Μαντίλα στο Ιράν

Το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Ιράν ανακοίνωσε την αναστολή της εφαρμογής του αμφιλεγόμενου νόμου που αφορά τη υποχρεωτική χρήση της ισλαμικής μαντίλας (χιτζάμπ) από τις γυναίκες, όπως μεταδίδει το πρακτορείο DPA. Αυτή η απόφαση έρχεται σε μια εποχή έντονων κοινωνικών αναταραχών και διαμαρτυριών στο εσωτερικό της χώρας.

Ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Μοχαμέντ Μπάγκερ Γκαλιμπάφ, δήλωσε ότι «το Συμβούλιο Ασφαλείας μας έδωσε εντολή να μην εφαρμόσουμε τον νόμο για το χιτζάμπ». Αν και ο νόμος είχε εγκριθεί από το κοινοβούλιο, η εξουσία του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι ανώτερη, γεγονός που ορίζει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στη χώρα. Αυτή η εξέλιξη έχει προκαλέσει σημαντική αβεβαιότητα και συζητήσεις γύρω από την πολιτική της Ιαπέ, καθώς το Συμβούλιο είναι το πιο ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων στο Ιράν και έχει τη δυνατότητα να αναιρεί τις αποφάσεις του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης.

Ο νόμος, ο οποίος εγκρίθηκε πέρυσι από σκληροπυρηνικούς βουλευτές, προέβλεπε αυστηρές ποινές για τις γυναίκες που δεν φορούσαν τη μαντίλα δημοσίως, όπως επιβολή προστίμων, απομάκρυνση από το δημόσιο και ποινές φυλάκισης σε περιπτώσεις υποτροπής. Αρχικά, ο νόμος ήταν προγραμματισμένος να τεθεί σε εφαρμογή τον Δεκέμβριο του 2024, όμως οι μαζικές διαδηλώσεις τόσο εντός όσο και εκτός Ιράν οδήγησαν σε αναβολή της εφαρμογής του.

Η κυβέρνηση, υπό την πίεση των κοινωνικών κινημάτων και με την προοπτική ενός ενδεχόμενου νέου κύματος διαμαρτυριών, αποφάσισε να ασκήσει βέτο στον νόμο και να προχωρήσει σε αλλαγές. Ανάμεσα στους επικριτές του νόμου είναι και ο πρόεδρος του Ιράν, Μασούντ Πεζεσκιάν, ο οποίος έχει εκφράσει τις ανησυχίες του για την αναζωπύρωση της κοινωνικής αναταραχής.

Ωστόσο, οι σκληροπυρηνικοί βουλευτές συνεχίζουν να υποστηρίζουν την εφαρμογή του νόμου, τονίζοντας τη σημασία προστασίας των ισλαμικών αξιών για την αποτροπή της «δυτικής πολιτισμικής εισβολής». Η σύγκρουση μεταξύ συντηρητικών και μετριοπαθών δυνάμεων στο Ιράν για το θέμα αυτό δείχνει την πολυπλοκότητα των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και τις συνεχείς εντάσεις μεταξύ παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων προοπτικών.