Επιστήμονες στην Αυστραλία ανακάλυψαν ένα βακτηριακό ένζυμο που παράγει ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποιώντας μόνο αέρα.
Το ένζυμο λειτουργεί ως «φυσική μπαταρία» που χρησιμοποιεί τις μικρές ποσότητες υδρογόνου στην ατμόσφαιρα και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Μόνας της Μελβούρνης στο περιοδικό Nature, αρκετά βακτήρια είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν τις μικροποσότητες υδρογόνου υης ατμόσφαιρας πηγή ενέργειας –ουσιαστικά ως τροφή.
Η νέα μελέτη αφορά ένα μη παθογόνο κοινό βακτήριο του εδάφους, το Mycobacterium smegmatis (εικόνα), το οποίο χρησιμοποιεί το ένζυμο Huc για την οξείδωση του υδρογόνου.
Όπως σημείωσε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Ρις Γκρίντερ, «το Huc είναι εντυπωσιακά αποτελεσματικό. Αντίθετα με όλα τα άλλα γνωστά ένζυμα και χημικούς καταλύτες, καταναλώνει υδρογόνο σε πολύ χαμηλά ατμοσφαιρικά επίπεδα, μόλις το 0,00005% του αέρα που αναπνέουμε».
Η έρευνα έδειξε ότι το Huc είναι δυνατό να αποθηκευθεί για μακρά χρονική περίοδο. «Είναι εντυπωσιακά σταθερό. Είναι δυνατό αυτό το ένζυμο να καταψυχθεί ή να θερμανθεί στους 80 βαθμούς Κελσίου, κρατώντας πάντα τη δύναμη να παράγει ενέργεια. Αυτό αντανακλά την ικανότητα του ενζύμου να βοηθά τα βακτήρια να επιβιώνουν στα πιο ακραία περιβάλλοντα, από την Ανταρκτική μέχρι τους κρατήρες ηφαιστείων και τα βάθη των ωκεανών», τόνισαν οι ερευνητές.
Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, η ανακάλυψη του Huc ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη συσκευών παραγωγής ενέργειας από τον αέρα αντί από τον ήλιο ή τον άνεμο. Υπάρχουν, άλλωστε, και άλλα βακτήρια που διαθέτουν ένζυμα παρόμοια με το Ηuc.
«Φανταζόμαστε ότι μία ενεργειακή πηγή που θα περιέχει Huc θα μπορεί να τροφοδοτεί με ρεύμα μία γκάμα μικρών φορητών συσκευών που θα χρησιμοποιούν τον αέρα, όπως βιομετρικών αισθητήρων, συστημάτων παρακολούθησης του περιβάλλοντος, ψηφιακών ρολογιών, μικρών υπολογιστών κ.ά. Όμως, όταν το Huc τροφοδοτείται με περισσότερο υδρογόνο, παράγει και περισσότερο ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε κυψέλες καυσίμων για να τροφοδοτεί με ενέργεια πιο πολύπλοκες συσκευές, όπως έξυπνα ρολόγια, έξυπνα κινητά τηλέφωνα, φορητούς υπολογιστές ή πιθανώς ακόμη και αυτοκίνητα», δήλωσε ο Γκρίντερ.
Συνεπώς, το επόμενο σημαντικό βήμα θα είναι η δυνατότητα παραγωγής του εν λόγω ενζύμου σε μεγάλες ποσότητες, έτσι ώστε μελλοντικά να μπορεί να αξιοποιηθεί για τη μαζική παραγωγή καθαρής ενέργειας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
