Θέση της Γερμανίας σχετικά με τα Ουκρανικά Εδάφη υπό Κατοχή

Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους δήλωσε χθες, Κυριακή, ότι η Ουκρανία δεν θα πρέπει να εκχωρήσει όλα τα εδάφη της, τα οποία τελούν υπό κατοχή της Ρωσίας, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ειρήνης που προτείνει ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Ο στόχος αυτής της πρότασης είναι να τερματιστούν οι εχθροπραξίες όσο το δυνατόν γρηγορότερα, μια θέση που διατυπώνεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την περιοχή.

Ο κ. Πιστόριους τόνισε πως η Ουκρανία είχε επίγνωση εδώ και καιρό ότι, προκειμένου να υπάρξει κατάπαυση του πυρός ή μια διαρκής και αξιόπιστη συμφωνία ειρήνης, μπορεί να απαιτηθούν εδαφικές παραχωρήσεις. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι αυτές οι παραχωρήσεις δεν θα πρέπει να είναι υπέρμετρες ή να ξεπερνούν τα όρια που υπαγορεύει η τρέχουσα κατάσταση.

Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με τον προτεινόμενο σχεδιασμό της συμφωνίας, έχουν υπονοήσει ότι περιλαμβάνει την κατα freezing της γραμμής του μετώπου και τη de jure αναγνώριση του ελέγχου της Κριμαίας, η οποία έχει προσαρτηθεί από τη Ρωσία, ως αντάλλαγμα για την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης.

Πρόσφατα, ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Axios ανέφερε ένα αμερικανικό σχέδιο το οποίο παρουσίασε στους Ουκρανούς αξιωματούχους, προβλέποντας τη de facto αναγνώριση από την Ουάσιγκτον του ρωσικού ελέγχου στις περιφέρειες Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, και Χερσώνα και Ζαπορίζια στο νότο, γεγονός που φέρνει στην επιφάνεια τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ουκρανία στην προσπάθειά της να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα.

Ο Γερμανός υπουργός, στην ίδια συνέντευξη, επεσήμανε τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Ρώμη, στο περιθώριο της κηδείας του πάπα Φραγκίσκου, μεταξύ του κ. Τραμπ και του Ουκρανού προεδρικού ομολόγου Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Σημείωσε ότι οι εξελίξεις στην περιοχή είναι καθημερινές και οι ενδείξεις που προκύπτουν είναι αντισυμβατικές, κυμαινόμενες μεταξύ φιλικών και εχθρικών διαθέσεων. «Οι πράξεις μιλούν από μόνες τους,» παρατήρησε ο κ. Πιστόριους, κλείνοντας τη σκέψη του σχετικά με την επόμενη μέρα της Ουκρανίας και τις διεθνείς σχέσεις που διαμορφώνονται συνεχώς.