Όταν η μουσική καταργεί τον πόλεμο
Ενώ το Ισραήλ βομβάρδιζε κατά αδιάκοπο τρόπο την Τεχεράνη, ένας νεαρός μουσικός αποφάσισε να υπερβεί το φόβο και να εκφράσει ένα αντιπολεμικό μήνυμα, παίζοντας βιολί σε έναν άδειο δρόμο της πρωτεύουσας του Ιράν. Η πρωτοβουλία του αυτή στόχευε στο να προσφέρει κουράγιο και ελπίδα στους συμπολίτες του, οι οποίοι μονίμως βίωναν τις φρικαλεότητες του πολέμου.
«Ήθελα να υπενθυμίσω στους συμπολίτες μου ότι ο υπέροχος ήχος της αγάπης και της μουσικής είναι πιο δυνατός από το τρομακτικό ήχο των βομβών και των εκρήξεων», δήλωσε ο μουσικός, που προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, σε συνέντευξή του στο Middle East Eye. «Δεν ασχολούμαι καθόλου με την πολιτική, αλλά ήθελα να δώσω αγάπη στους ανθρώπους γύρω μου και να τους υπενθυμίσω ότι η ζωή συνεχίζεται», πρόσθεσε.
Η εκτέλεση του βιολιού, με φόντο τις κατεχόμενες και σκοτεινές γωνιές της Τεχεράνης, απέκτησε ευρεία αναγνώριση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο βιολιστής έγινε το σύμβολο της ελπίδας για πολλούς, εμπνέοντας την Ελμίρα, μια 25χρονη γυναίκα, να αναλάβει μια παρόμοια πρωτοβουλία. «Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, σκεφτόμουν πώς μπορώ να βοηθήσω τους ανθρώπους γύρω μου οι οποίοι, όπως κι εγώ, ζουν με αυτές τις τρομακτικές καταστάσεις», δήλωσε η Ελμίρα.
Είναι γεγονός ότι σε καιρό πολέμου, η συμμετοχή σε τέτοιες εκδηλώσεις φέρει ρίσκο. Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί έπλητταν συστηματικά κατοικημένες περιοχές, καθιστώντας επικίνδυνη την έξοδο, ιδιαίτερα τη νύχτα. Όπως διαπιστώθηκε, η ανακοίνωση της εκεχειρίας επεστρέφει μία αχτίδα φωτός και ελπίδας στον πληθυσμό που έχει υποφέρει τόσο πολύ.
Το βράδυ της 17ης Ιουνίου, δύο καλλιτέχνες – ο μουσικός Παρσά Μοσλεχιφάρ και ο ζωγράφος Αρμίν Μοχταρί – πραγματοποίησαν μια μοναδική παράσταση σε ταράτσα κτιρίου στην Τεχεράνη, εναρμονίζοντας τη μουσική και την τέχνη με τον πόνο των πολιτών. Ο Μοσλεχιφάρ, γνωστός για τα συμβολικά του κομμάτια, προσέφερε μία μαγευτική πανηγυρική εκτέλεση με φόντο την πόλη και τον πύργο Μιλάντ, ενώ ο Μοχταρί απεικόνιζε την εκκένωση των κατοίκων από την Τεχεράνη μέσω της τέχνης του.
Η δύναμη της τέχνης στην επούλωση
Η τέχνη, και ειδικότερα η μουσική, κατέχει εξέχουσα θέση στην κουλτούρα των Ιρανών και λειτουργεί ως μέσο αποδοχής και επούλωσης των πληγών που προκαλεί ο πόλεμος. Η Ελάμ, μια δημοσιογράφος πολιτισμού από την Τεχεράνη, ανέφερε: «Η μουσική και η τέχνη είναι το ακριβώς αντίθετο του πολέμου. Η δημιουργία τέτοιου είδους τέχνης βοηθά στην επούλωση των πληγών του πολέμου και μας προετοιμάζει για να προχωρήσουμε μπροστά».
Αναφέροντας την κοινότητα μουσικών που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους φοιτητές από την Ακαδημία Τέχνης της Τεχεράνης, ο Μεχρζάντ, ένας 24χρονος φοιτητής, τόνισε την ανάγκη για αλληλέγγυα δράση. «Είμαστε μια ομάδα και προσπαθούμε να υποστηρίξουμε τους συμπατριώτες μας. Βγαίνουμε έξω για να παίξουμε μουσική σε δημόσιους χώρους, ειδικά τη νύχτα», είπε, αναδεικνύοντας τη σημασία της μουσικής στη ζωή των ανθρώπων εν μέσω της συστηνόμενης καταστροφής.
Ο ενθουσιασμός και η υποστήριξη του κόσμου προς αυτές τις πρωτοβουλίες είναι καταλυτικός, καθώς η μουσική ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων σε μοναδικό επίπεδο. «Η μουσική είναι μία αφορμή για να θυμόμαστε την αγάπη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον, και ότι δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του σε δύσκολες στιγμές», επεσήμανε ο Μεχρζάντ. Αυτή η πνευματική σύνδεση μέσα από την τέχνη προσφέρει ανακούφιση και προσδοκία, δείχνοντας ότι η ελπίδα και η δημιουργία είναι οι απαντήσεις απέναντι στη φρίκη του πολέμου.
