Ο Νίκος Γκέλια έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν κι αναφέρθηκε στην απώλεια του καλού του φίλου και το πως ο ίδιος έπρεπε να συνεχίσει μετά τη ζωή του.
Μετάνιωσες ποτέ για την απόφαση σου να γίνεις ηθοποιός;
Κάθε Μάιο (γέλια), έχω αυτό το άγχος το τι έπεται. Εντάξει, είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο, γιατί μπορώ να ζω 100 ζωές χωρίς να πληρώνω το τίμημα. Είναι η απόλυτη ευτυχία, μπορείς να ζεις τα πάντα.
Όταν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις μια απώλεια ή ένα πρόβλημα υγείας, πόσο εύκολο είναι να παίξεις;
Πρόσφατα μου συνέβη αυτό. Συγκεκριμένα, στο «Ναυάγιο» έχασα τον κολλητό μου από καρδιά ξαφνικά. Έπαθε ανεύρυσμα και πέθανε. Πήγα τον έκαψα, έκλαψα, πήρα το αμάξι και είπα «πρέπει να πάω για δουλειά». Ήταν μια μορφή ψυχοθεραπείας, το να εκφράσεις το συναίσθημα με έναν τρόπο που δικαιολογείται από μια συνθήκη. Ήταν εξαγνιστικό εκείνη την ώρα.
