Η Πολυπλοκότητα των Παιδοκτονιών και οι Κοινωνικές Δυναμικές
«Υπάρχει ένα κοινό μοτίβο: μητέρες που δολοφονούν τα παιδιά τους, το ένα μετά το άλλο», τόνισε η σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων Κική Μερτζάνη, μιλώντας στο ΕΡΤNews και τον Δημήτρη Κοτταρίδη για τις πρόσφατες υποθέσεις παιδοκτονίας που έχουν αναστατώσει την ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα με την κ. Μερτζάνη, «ο μητρικός δεσμός έχει κατακερματιστεί. Δεν υπάρχει». Αυτή η απουσία συναισθηματικής σύνδεσης δημιουργεί έδαφος για μίσος και φθόνο, οδηγώντας σε ακραία φαινόμενα βίας, όπως οι παιδοκτονίες.
Αναλύοντας τις υποθέσεις της Πισπιρίγκου και της Μουρτζούκου, η κ. Μερτζάνη ανέφερε ότι δεν υπάρχει ενιαία ψυχολογική διάγνωση ακόμα και αν αυτές οι περιπτώσεις φανερώνουν βαριές διαταραχές στον δεσμό μητέρας-παιδιού. «Το φαινόμενο της παιδοκτονίας είναι πολυδιάστατο», πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι «κανένα παιδί δεν γεννιέται δολοφόνος». Το οικογενειακό περιβάλλον, η σιωπή και τα ψυχικά τραύματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας.
Η σύμβουλος υπογράμμισε επίσης ότι ενώ τα σημάδια σταδιακά φαίνονται, συχνά αγνοούνται από τους γύρω, χαρακτηρίζοντας ως «κανονικότητα» για αυτές τις οικογένειες την ύπαρξη έντονων συναισθημάτων φόβου, θυμού, οργής και μίσους. Αυτές οι συναισθηματικές εκρήξεις μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές για την ανάπτυξη των παιδιών, καθώς και για την κοινωνία στο σύνολό της.
Η Ρεαλιστική Εικόνα της Οικογένειας
Από την πλευρά του, ο ποινικολόγος Γιάννης Βλάχος τόνισε ότι η ιδανική εικόνα της ελληνικής οικογένειας δεν ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα. Αντανακλώντας στη δομή της οικογένειας, δήλωσε ότι «ο θεσμός της οικογένειας είναι πολυεπίπεδος και μπορεί να γεννά συγκρούσεις, εντάσεις ή ακόμη και παθολογίες». Υπογράμμισε τη σημασία της απομάκρυνσης από τα στερεότυπα της εξιδανικευμένης οικογένειας και της αναγνώρισης των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες σήμερα.
Ο κ. Βλάχος δήλωσε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούν οι σχολικές και κοινωνικές δομές παρακολούθησης παιδιών με αποκλίνουσες συμπεριφορές. Επισημαίνοντας τη δυσκολία στην αποφυγή ενδοοικογενειακής βίας, τόνισε ότι «το να αποφύγουμε ένα φονικό μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας κρεβατοκάμαρας είναι εξαιρετικά δύσκολο». Προσέθεσε ότι η κοινωνία έχει ευθύνη να δρα πριν φτάσουμε σε τόσο ακραίες καταστάσεις.
Η Κοινωνική Ευθύνη και οι Αυξανόμενες Βία κατά Παιδιών
Η κ. Μερτζάνη σημείωσε ότι η ευθύνη της κοινωνίας δεν περιορίζεται μόνο στην καταδίκη των εγκλημάτων. Κάλεσε τους πολίτες να αναλογιστούν «πού ήμασταν πριν την πράξη» και υπογράμμισε ότι η διάλυση του μητρικού δεσμού μπορεί να οδηγήσει σε απίστευτες τραγωδίες. Αυτή η ανησυχητική κατάσταση απαιτεί συλλογική προσέγγιση, καθώς οι κοινωνικές δυναμικές που οδηγούν σε τέτοιες στιγμές είναι συχνά σιωπηλές αλλά ισχυρές.
Τέλος, ο Γιάννης Βλάχος επεσήμανε την πίεση που δέχονται οι οικογένειες στη σύγχρονη κοινωνία. Η αναφορά του σε στοιχεία από τον οργανισμό «Χαμόγελο του Παιδιού» είναι αποκαλυπτική: οι καταγγελίες για βία κατά παιδιών αυξήθηκαν κατά 300% μόλις στο πρώτο εξάμηνο του 2025. «Αυτό θα έπρεπε να μας έχει ήδη χτυπήσει καμπανάκι», κατέληξε, υποδεικνύοντας την επείγουσα ανάγκη για δράσεις και παρεμβάσεις.
