Ο Χάρης Εμμανουήλ έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα On Time με αφορμή τη θεατρική του σύμπραξη με τον Δημήτρη Πετρόπουλο και την Άννα Παντζέλη.
Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο έμπειρος ηθοποιός αναφέρθηκε στο κίνημα metoo και τις κακοποιητικές συμπεριφορές συναδέλφων του, που ήρθαν στο φως της δημοσιότηταw, καθώς και στις σημερινές τηλεοπτικές αμοιβές.
Έχετε ζήσει τα παλιά παρασκήνια, υπήρχαν αυτά που έχουν έρθει τελευταία στο φως της δημοσιότητας με τις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές ή σεξουαλικές παρενοχλήσεις;
Από το 1972, αν βάλεις τα χρόνια της δραματικής σχολής, μέχρι τώρα διέσωσα εαυτόν από αυτό που λέγεται «καμαρινίλα». Δεν ασχολήθηκα ποτέ. Είπαν, δεν είπαν, έμεινα έξω από όλο αυτό, που εγώ το ονομάζω «καμαρινίλα». Ήταν κάτι που δεν με απασχολούσε καθόλου. Εμένα με ενδιέφερε ο ρόλος μου, η όλη διαδικασία προετοιμασίας του ηθοποιού, μέχρι να σβήσουν τα φώτα και να βγω στη σκηνή, εκείνη η μαγική στιγμή.
Αυτό γουστάρω, γι’ αυτό κάνω αυτή τη δουλειά. Δεν κάνεις αυτή τη δουλειά για να γίνεις διάσημος ή πλούσιος και τώρα μάλιστα που «απέβαλα» την τηλεόραση, γιατί δίνουν εξευτελιστικές αμοιβές – παρόλο που έχω κάνει πολλή τηλεόραση και επιτυχημένες σειρές -, το πήρα απόφαση να μην ξανακάνω.
Όλο αυτό με το ελληνικό metoo, με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο θέατρο, πώς το βλέπετε;
Δεν συμβαίνει μόνο στο θέατρο. Σε όλους τους χώρους συμβαίνει, αλλά στο θέατρο, επειδή αυτοί είναι προβεβλημένα πρόσωπα, κακά τα ψέματα, όταν επιλέγεις ένα τέτοιο επάγγελμα, να εκτίθεσαι, κρύβεις μέσα σου ακόμα κι έναν κόκκο ματαιοδοξίας. Αλλιώς θα διάλεγες ένα άλλο επάγγελμα.
Στο βαθμό λοιπόν που την ελέγχεις τη ματαιοδοξία σου, πορεύεσαι λίαν καλώς. Όμως, άμα χάσεις τον έλεγχο, γίνεσαι αυτό που λέμε το «ψώνιο», ο «βλάκας». Δεν είναι καθόλου ωραίο όλο αυτό για το θέατρο, είναι πολύ στενάχωρο.
