Στην Ισπανία, ο νόμος για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή προβλέπει ότι : “Οποιαδήποτε γυναίκα άνω των 18 ετών μπορεί να είναι αποδέκτης ή χρήστης των τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που προβλέπει ο Νόμος, ανεξάρτητα από την οικογενειακή της κατάσταση και τον σεξουαλικό της προσανατολισμό.”
Μαδρίτη -Ανταπόκριση: Δώρα Μακρή
Στην Ισπανία, για τα ομόφυλα ζευγάρια ισχύει ακριβώς το ίδιο που ισχύει για τα ετερόφυλα στη βάση της πραγματικής ισότητας όλων των Ισπανών πολιτών. Δηλαδή αφενός ο γάμος τους (των ομόφυλων) είναι νόμος από το 2005, (από τις πρώτες χώρες στον κόσμο), αφετέρου το δικαίωμα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ισχύει και για τα ομόφυλα ζευγάρια ήδη από το 2006 που τέθηκε σε ισχύ ο οργανικός νόμος για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ο οποίος εκτός από τη διεύρυνση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, προβλέπει επίσης την εντελώς ανώνυμη δωρεά σπέρματος, ωαρίων και εμβρύων, μέτρο που διευκολύνει τις δωρεές. Η κοινωνική ασφάλιση στην Ισπανία καλύπτει έως 4 κύκλους τεχνητής γονιμοποίησης με σπέρμα ζευγαριού, 6 κύκλους τεχνητής γονιμοποίησης με σπέρμα δότη και 3 κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή γίνεται μέσω της δημόσιας Υγείας για όλα τα ζευγάρια ετερόφυλα ή ομόφυλα ή και για πολίτη χωρίς σύντροφο. Για παράδειγμα γυναίκες χωρίς σύντροφο ή γυναίκες με ομοφυλόφιλο και αμφιφυλόφιλο σύντροφο, μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μέσω της δημόσιας υγείας.
Επίσης υπάρχει το δικαίωμα της γονικής μέριμνας για παιδιά γυναικείων ομόφυλων ζευγαριών, ακόμη και αν δεν είναι παντρεμένες.
Το πρόβλημα για τα ομόφυλα ή ετερόφυλα ζευγάρια είναι ένα : οι λίστες αναμονής στη δημόσια υγεία για πρόσβαση στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή που είναι πολύ μεγάλες, ο αριθμός των προσπαθειών είναι μικρός και οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι άνω των 40 ετών και οι άνδρες άνω των 55. Όμως στην ιδιωτική υγεία το ηλικιακό όριο αυξάνεται.
Μάλιστα λόγω του νομοθετικού πλαισίου της Ισπανίας ενθαρρύνονται πολλές Ευρωπαίες να ταξιδέψουν στην Ισπανία για να εκπληρώσουν την επιθυμία τους να γίνουν μητέρες. Ο λόγος είναι ότι το νομικό πλαίσιο επιτρέπει την πρόσβαση σε όλες τις θεραπείες αναπαραγωγής για γυναίκες χωρίς σύντροφο ή με σύντροφο του ίδιου φύλου ήδη από το 2006. Επιπλέον, η δωρεά σπέρματος, ωαρίων και εμβρύων στην Ισπανία είναι εντελώς ανώνυμη, γεγονός που διευκολύνει τις δωρεές. Η Ισπανία είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες που πραγματοποιεί τον μεγαλύτερο αριθμό κύκλων θεραπειών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Στην πραγματικότητα, περίπου το 20% των υποβοηθούμενης αναπαραγωγής κάθε χρόνο που γίνονται στην Ισπανία πραγματοποιούνται σε αλλοδαπούς ασθενείς, κυρίως από Γαλλία, Ιταλία, Ανδόρα, Πορτογαλία, Βρετανία, Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Ελβετία, ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η παρένθετη μητρότητα δεν επιτρέπεται στην Ισπανία. Αυτή η πρακτική καταδικάζεται ως αντίθετη στην αξιοπρέπεια των γυναικών, καθώς το σώμα τους χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για οικονομικούς σκοπούς, κάτι που θεωρείται ιδιαίτερα απαράδεκτο στην περίπτωση των ευάλωτων γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες. Άρα τα ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πρακτική. Ο ισχύων νόμος περί αναπαραγωγής θεωρεί άκυρo οποιοδήποτε συμβόλαιο μεταξύ παρένθετης μητέρας και γονέων που την πληρώνουν για να κυοφορήσει. Όμως ο ισχύων νόμος προκειμένου να προστατεύσει κάθε παιδί αποδέχεται ότι κάθε Ισπανός πολίτης μπορεί να αποκτήσει παιδί σε άλλη χώρα όπου επιτρέπεται η παρένθετη μητρότητα , να επιστρέψει στην Ισπανία και να το εγγράψει κανονικά στα μητρώα ως δικό του παιδί αφού όμως πρώτα παρουσιάσει δικαστικό έγγραφο από την ξένη χώρα που πιστοποιεί ότι είναι δικό του παιδί.
ΠΗΓΗ: ERT
