Μισό αιώνα πριν, άρχισε η καταγραφή σε μορφή ημερολογίου συμβάντων από τη ζωή της Φρούλης, της μητέρας μου, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ιστορίες μικρές και μεγαλύτερες με ήρωες του οικογενειακού κι ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου. Μαζί παίρνει ζωή ολόκληρη η πόλη, με τους δρόμους και τις άμαξες, τις πλατείες με τα κτίρια: μία ολόκληρη εποχή σε «Carte-Postale vivante» (Κάρτα με ζωντανές εικόνες)! Γυρίζομε πίσω στον 20ο αιώνα, στη Μεσοπολεμική Περίοδο, αλλά και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μπροστά μας η σπουδαιότερη Μητρόπολη της Ανατολικής και, γιατί όχι, όλης της Μεσογείου. Οι Αιγυπτιώτες Έλληνες στο επίκεντρο των δράσεων μαζί με τους Αιγυπτίους και τους Άγγλους κυρίως, αλλά και τους Ιταλούς και άλλους Ευρωπαίους.
Ο Καβάφης, φυσικά, στοιχειώνει την ατμόσφαιρα με τη λογοτεχνική λαγνεία, τη μοναδική ελληνικότητα, τον φιλοσοφικό στοχασμό. Από την ανέμελη ζωή της παροικίας με τις εκδρομές στις πλαζ και τις βόλτες στα μπαξεδάκια και τα εξοχικά, επιστροφή στη μεγάλη πατρίδα, την Ελλάδα του ’60 με τις πολιτικές συγκρούσεις και ανατροπές. Ένας κόσμος μαγικός πίσω, ένα παρόν αλλιώτικο, σκληρά απρόοπτο. Αυτό το χρονικό αφηγείται η μητέρα μου, με ιδιαίτερα αισθαντικό τρόπο, ως μαρτυρία μιας εποχής ονειρικής, που παρήλθε ανεπιστρεπτί…
H Μαιριλή Κορφιάτη είναι η επιμελήτρια του βιβλίου και μέλος του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας των Εκδόσεων Ραδάμανθυς
Λίγα Λόγια για τη Φρούλη Κορφιάτου
Γεννημένη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ζυμώθηκε σ’ αυτό το σταυροδρόμι από το 1924. Παλιννόστησε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Αθήνα το 1964, όπου δίδασκε αγγλικά, γαλλικά. Γνώριζε καλά έξι γλώσσες με ευρύτατη κλασική παιδεία. Μετά από μία σύντομη και ευχάριστη διαμονή στην όμορφη Εύβοια κατέληξε στην Κρήτη με την οικογένεια της, όπου εντάχθηκε γρήγορα στο θερμό μεσογειακό περιβάλλον. Η περίσσεια αγάπη της για τους ανθρώπους την έκανε γνωστή καθώς ανέπτυξε πλούσια δράση, για να βοηθήσει και να ανακουφίσει όσους το είχαν ανάγκη, χωρίς διακρίσεις, με μόνη ικανοποίηση την ηθική ανταμοιβή. Υπομονή, αντοχή κι αισιοδοξία πάντα φώτιζαν την πορεία της, ακόμη κι αν τα προβλήματα έφραζαν τον δρόμο. Έφυγε το 2013, αποχαιρετώντας με χαμόγελο τη ζωή, που της χάρισε άφθονες χαρές αλλά και λύπες.
