Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πιθανό να επικαλεστεί έναν εμπορικό νόμο του 1930 που έχει ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό εδώ και δεκαετίες για να στηρίξει τους νέους αμοιβαίους δασμούς των ΗΠΑ, οι οποίοι θα αντιστοιχούν στους υψηλότερους φόρους εισαγωγών άλλων χωρών, λένε ειδικοί σε θέματα εμπορίου και δικαίου.
Ο Τραμπ έχει πει ότι οι νέοι αμερικανικοί δασμολογικοί συντελεστές θα τεθούν σε ισχύ «σχεδόν αμέσως» και το άρθρο 338 του εμπορικού νόμου του 1930 θα του δώσει μια γρήγορη διέξοδο για την επιβολή τους. Ο νόμος, που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για την επιβολή δασμών, εμφανίζεται μόνο σποραδικά στα κυβερνητικά αρχεία. Επιτρέπει στον πρόεδρο των ΗΠΑ να επιβάλει δασμούς έως και 50% κατά των εισαγωγών από χώρες που διαπιστώνεται ότι κάνουν διακρίσεις εις βάρος του αμερικανικού εμπορίου.
Αυτή η εξουσία θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί όταν ο Αμερικανός πρόεδρος διαπιστώσει ότι μια χώρα έχει επιβάλει μια «αδικαιολόγητη επιβάρυνση, επιβολή, ρύθμιση ή περιορισμό», που δεν επιβάλλεται εξίσου σε όλες τις χώρες. Μπορεί επίσης να ενεργοποιηθεί από διακρίσεις σε τελωνειακούς δασμούς ή άλλα τέλη, κανονισμούς ή άλλους περιορισμούς που «θέτουν σε μειονεκτική θέση» το αμερικανικό εμπόριο.
Ο Τραμπ, ο οποίος διαμαρτύρεται εδώ και καιρό για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ χρεώνουν χαμηλότερους δασμολογικούς συντελεστές από τις περισσότερες άλλες χώρες, δήλωσε ότι οι νέοι αμοιβαίοι δασμοί του θα τεθούν σε ισχύ σχεδόν αμέσως. Οι δασμοί 10% της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα αυτοκίνητα, τετραπλάσιος από τον αμερικανικό συντελεστή 2,5% για τα επιβατικά αυτοκίνητα, είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο για τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Ο εμπορικός νόμος του 1930 που περιλαμβάνει το άρθρο 338 είναι περισσότερο γνωστός για τις μαζικές αυξήσεις των δασμών των ΗΠΑ και τα επακόλουθα αντίποινα που, σύμφωνα με τους οικονομικούς ιστορικούς, επιδείνωσαν τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι χώρες προσπάθησαν να τυποποιήσουν τους παγκόσμιους δασμολογικούς συντελεστές για να αποφύγουν την επιστροφή των προπολεμικών οικονομικών πολιτικών που χαρακτηρίζονταν από ανταγωνιστικούς εμπορικούς περιορισμούς και νομισματικές υποτιμήσεις. Έτσι προέκυψε το καθεστώς του «πιο ευνοημένου έθνους» και οι προκύπτοντες αμοιβαία συμφωνημένοι δασμολογικοί αποτέλεσαν τη βάση της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (ΓΣΔΕ) του 1947 και του διαδόχου της το 1995, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Η κυβέρνηση του Φραγκλίνου Ρούσβελτ είχε απειλήσει να επιβάλει δασμούς στη βάση του Άρθρου 338 τη δεκαετία του 1930 κατά της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιαπωνίας, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Καθώς οι κομμουνιστικές δυνάμεις εδραίωναν τον έλεγχο της Κίνας το 1949, ένα τηλεγράφημα από τον τότε υπουργό Εξωτερικών, Ντιν Άτσεσον, αναφέρει το Άρθρο 338 ως πιθανό μέσο αντιμετώπισης της κινεζικής «εμπορικής πολιτικής των κομμουνιστών» που έκανε διακρίσεις εις βάρος του αμερικανικού εμπορίου.
Με πληροφορίες από Reuters
