Μεγάλη θλίψη έχει σκορπίσει η είδηση θανάτου του αγαπημένου καλλιτέχνη, Μανώλη Λιδάκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή, δύο ημέρες πριν κλείσει τα 65 χρόνια.
Ο σημαντικός τραγουδιστής αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ το τελευταίο διάστημα είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο.
Μετά το εξιτήριο μετακόμισε σε ένα φίλο του, ώστε να ηρεμήσει από την περιπέτειά του, ωστόσο χθες έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του.
Σύμφωνα με πληροφορίες του neakriti.gr βρέθηκε νεκρός σε airbnb στον Αννισαρά Χερσονήσου.
Η κατάθλιψη, η εμπλοκή με τις ουσίες και τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη
Ο Μανώλης Λιδάκης, ανήσυχος από μικρός, με μια έμφυτη περιέργεια, διψασμένος για τη ζωή αλλά και ταυτόχρονα κλειστός, συναισθηματικός και ευαίσθητος, εκτός από την επιτυχία γεύτηκε και αρκετές πίκρες, δυσκολίες για τις οποίες ο ίδιος δεν δίσταζε να μιλήσει δημόσια. Μια από αυτές ήταν και η κατάθλιψη, «αυτή η κυρία που γνώριζε πολύ καλά», όπως συνήθιζε να λέει, και δημιουργούσε, κατά καιρούς, σκοτεινό «βραχυκύκλωμα» στη ζωή του. Είχε μάθει ωστόσο να την κοιτάει κατάματα κάθε φορά που του χτυπούσε την πόρτα.
Ακόμα και για την εμπλοκή του με τις ουσίες είχε μιλήσει λίγο μετά το περιστατικό της σύλληψής του, το 2009, για κατοχή ναρκωτικών: «Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που αν τού πεις θα πάρεις πέντε κάψουλες και θα βοηθήσεις την αγαπημένη σου ποδοσφαιρική ομάδα και θα την πας στο “Τσάμπιονς Λινγκ” για πέντε χρόνια και μετά θα πεθάνεις, μπορώ σου απαντήσω και “ναι”. Υπ’ αυτή την έννοια άγγιξα και τις ουσίες. Δεν έμεινα όμως σ’ αυτές διότι δεν υπάρχει λόγος. Από μικρό παιδί ήμουν γεμάτος περιέργεια και ερωτηματικά, ήθελα να μάθω τα πάντα», είχε εκμυστηρευτεί σε συνέντευξή του 2010, εκφράζοντας όμως παράλληλα και την απογοήτευσή του για τις συνθήκες και τα γεγονότα που συνόδευσαν εκείνη την περιπέτεια: «Πρέπει να πω πως υπάρχει και υποκρισία. Γιατί εγώ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα, αν δεν ήμουν αυτός που είμαι. Αν έπιαναν οποιονδήποτε άλλον, θα τον είχαν αφήσει να φύγει. Πρόκειται για πλημμέλημα, για πταίσμα. Κι αυτοί μού έδωσαν περισσότερη δημοσιότητα από έναν εγκληματία. Ήθελε λοιπόν κάποιος κύριος να πάρει γαλόνια και δημοσιοποίησε όλο το θέμα. Άσε που πήγαν να μπερδέψουν την ιστορία αυτή με το θάνατο της μητέρας μου και αυτό με ενόχλησε πάρα πολύ, με θύμωσε πολύ. Δεν μπορεί δυο μέτρα άντρας να επικαλούμαι τη μάνα μου για ένα δικό μου λάθος. Υπεύθυνος για τις πράξεις μου είμαι εγώ. Τέλος. Και ανέλαβα πλήρως τις ευθύνες μου. Κι αν ήθελα να το κουκουλώσω το θέμα, μπορούσα να το κάνω. Όμως, δεν σήκωσα τηλέφωνο για μην φέρω κανέναν σε δύσκολη θέση. Όμως ίσως να έπρεπε να γίνει αυτό. Γιατί όλη αυτή η ιστορία με έκανε να δω πόσο πολύ με αγαπάνε οι άνθρωποι. Είδα αγάπη από ανθρώπους που δεν περίμενα, είδα ανθρώπους που δεν πίστευα ποτέ ότι είναι φίλοι μου, να τρέχουν, να με ρωτούν αν χρειάζομαι κάτι. Δεν έχω πάντως να φοβάμαι να ντρέπομαι για τίποτα…».
Ο Μανώλης Λιδάκης, τα τελευταία χρόνια και μετά την απόφασή του να μετακομίσει μόνιμα στην Κρήτη, την εποχή του κορονοϊού, κλήθηκε να παλέψει και με προβλήματα υγείας. Μια χρόνια πάθηση ορθοπεδικής φύσεως εξελίχθηκε σε μια κατάσταση δύσκολη, η οποία του προκαλούσε έντονους πόνους και περιόριζε την κινητικότητά του, γι’ αυτό και το περασμένο καλοκαίρι κρίθηκε απαραίτητο να υποβληθεί σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ωστόσο, ένα μικρόβιο προκάλεσε φλεγμονή στο γόνατό του και η αντιμετώπισή του αποδείχτηκε δύσκολη, καθώς αναγκάστηκε να παραμείνει νοσηλευόμενος για αρκετό καιρό. Η δεύτερη ορθοπεδική επέμβαση αρθροπλαστικής πραγματοποιήθηκε, πρόσφατα, τον Ιανουάριο, και ο τραγουδιστής προσπαθούσε να επανέλθει, σταδιακά, στην καθημερινότητά του.
Όμως, η καρδιά του τον πρόδωσε και η φωνή του, η μεγάλη αυτή φωνή που σφράγισε ανεξίτηλα το ελληνικό τραγούδι και ήταν τόσο γήινη αλλά και ουράνια συνάμα, σιώπησε για πάντα.
