Απώλεια του Μοχάμεντ Λάχνταρ Χαμίνα
Ο Μοχάμεντ Λάχνταρ Χαμίνα, ο σπουδαίος Αλγερινός σκηνοθέτης και παραγωγός, άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή σε ηλικία 95 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του. Εκπροσωπώντας επάξια την Αφρικανική και Αραβική τέχνη του κινηματογράφου, ο Χαμίνα είναι γνωστός για την εξαιρετική του συμβολή στη 7η τέχνη και ιδιαίτερα για τις διακρίσεις που απέσπασε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Ο Λάχνταρ Χαμίνα πέρασε τα τελευταία του χρόνια στο σπίτι του στην Αλγερία, όπου και υπηρέτησε τις καλλιτεχνικές του επιδιώξεις. Ήταν μοναδικός για την αυτοδίδακτη εκπαιδευτική του πορεία στον κινηματογράφο, έχοντας συμμετάσχει σε τέσσερα φεστιβάλ στις Κάννες, κερδίζοντας δύο σημαντικά βραβεία, το πρώτο το 1967 για την καλύτερη ταινία από πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη με την ταινία «Le vent des Aurès» και το δεύτερο τον Χρυσό Φοίνικα το 1975 για την ταινία «Τα χρόνια της Φωτιάς» (Chronique des Années de Braise).
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Χαμίνα ήταν ο γηραιότερος εν ζωή νικητής του Χρυσού Φοίνικα. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών τον τίμησε με την προβολή ψηφιακά αποκατεστημένης έκδοσης 4Κ της ταινίας του «Τα χρόνια της Φωτιάς», η οποία καθόρισε τη θέση του ως σκηνοθέτη με παγκόσμια αναγνώριση. Η ταινία δείχνει τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Αλγερίας από τη σκοπιά ενός χωρικού, προσφέροντας μία μοναδική και ανθρωπιστική προοπτική.
Ο Μοχάμεντ Λάχνταρ Χαμίνα γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1934 στην Εμσιλά, μία περιοχή της βορειανατολικής Αλγερίας, μέσα σε μια αγροτική οικογένεια. Μετά την αποφοίτησή του από γεωπονική σχολή, συνέχισε τις σπουδές του στην Αντίμπ της Γαλλίας, όπου και συνάντησε τη σύζυγό του και απέκτησε τέσσερις γιους. Ωστόσο, η οικογενειακή του ιστορία σημαδεύτηκε από το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος απήχθη και δολοφονήθηκε από τον γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας.
Ο Χαμίνα κλήθηκε να υπηρετήσει το 1958 και εντάχθηκε στην αλγερινή αντίσταση, συνεισφέροντας στις προσπάθειες για την ανεξαρτησία της χώρας του. Η ζωή και το έργο του ερμηνεύουν ένα πολύτιμο κομμάτι της ιστορίας της Αλγερίας και του κινηματογράφου γενικότερα, μεταδίδοντας την ουσία του αγώνα και της ταυτότητας του αλγερινού λαού.
