Συγκλονιστική Καταγγελία για τις Συνθήκες Κράτησης του Μαχμούντ Χαλίλ
Ο φιλοπαλαιστίνιος φοιτητής Μαχμούντ Χαλίλ, ο οποίος πρωτοστάτησε σε μαζικές διαδηλώσεις στο Πανεπιστήμιο του Κολούμπια, αποκάλυψε τις εφιαλτικές συνθήκες που υπέστη κατά τη διάρκεια της κράτησής του σε κέντρο της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων των ΗΠΑ (ICE). Παρέμεινε υπό κράτηση για περισσότερες από 100 ημέρες, χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες, ζώντας με τον συνεχή φόβο της απέλασης, παρά το γεγονός ότι είναι νόμιμος κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μιλώντας στην εκπομπή του CNN με τη Κριστιάν Αμανπούρ, ο Χαλίλ χαρακτήρισε την εμπειρία του ως «πάρα πολύ απάνθρωπη», υπογραμμίζοντας ότι δεν είχε κατηγορίες εναντίον του. Η σύλληψή του, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στις ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο, καθώς επέστρεφε στο διαμέρισμά του από ένα δείπνο με τη σύζυγό του.
Η στιγμή της σύλληψής του την περιέγραψε ο Χαλίλ ως «απαγωγή», καθώς πράκτορες με πολιτικά τον ακολούθησαν και απείλησαν τη σύζυγό του με σύλληψη αν παρέμενε μαζί του. Σύμφωνα με πληροφορίες του CNN, οι πράκτορες του ICE δεν είχαν εκδώσει ένταλμα κατά τη διάρκεια της σύλληψής του.
Ο Χαλίλ ήταν από τους πρώτους φοιτητές που συνελήφθησαν σε μία σειρά υψηλού προφίλ επιχειρήσεων κατά των φιλοπαλαιστινίων, καθώς η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ προχώρησε σε μέτρα εναντίον του αντισημιτισμού στις πανεπιστημιουπόλεις. Μετά τη σύλληψή του, μεταφέρθηκε πρώτα στο Νιου Τζέρσεϊ, ακολούθως στο Τέξας και τελικά σε κέντρο κράτησης στην Λουιζιάνα, περισσότερο από 1.600 χιλιόμετρα μακριά από τη σύζυγό του, η οποία τότε ήταν έγκυος οκτώ μηνών.
«Με μετακινούσαν συνέχεια από το ένα μέρος στο άλλο, σαν αντικείμενο», ανέφερε, προσθέτοντας ότι ήταν «αλυσοδεμένος» καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησής του. Η κατάσταση του φαγητού στο κέντρο κράτησης ήταν εφιαλτική, καθώς περιέγραψε ότι το φαγητό ήταν σχεδόν «μη βρώσιμο» και ότι αναγκάστηκε να επιλέξει χορτοφαγικές επιλογές μετά από σοβαρές αντιδράσεις από το κρέας που του προσφέρθηκε. Αν και το κέντρο είχε έντονο κρύο, τα επανειλημμένα αιτήματα του για κουβέρτες αγνοήθηκαν.
Όπως τόνισε, «τα δικαιώματά σου μένουν κυριολεκτικά έξω» από τις εγκαταστάσεις. Ωστόσο, η ψυχολογία του παρέμεινε ακέραια, καθώς δήλωσε: «Από τη στιγμή που τέθηκα υπό κράτηση, ήξερα ότι τελικά θα επικρατούσα. Αυτό που έκανα ήταν απλώς να διαμαρτυρηθώ για μια γενοκτονία». Η GEO Group, η εταιρεία που διαχειρίζεται αυτές τις εγκαταστάσεις, αρνείται οποιαδήποτε κατηγορία για κακοποίηση.
Εξακριβωμένες κατηγορίες και επιπτώσεις
Η κυβέρνηση Τραμπ ισχυρίστηκε ότι οι ενέργειες του Χαλίλ συνιστούν απειλή για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σχετικά με την καταπολέμηση του αντισημιτισμού. Οι δικηγόροι του Χαλίλ αντέτειναν ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος. Ειδικότερα, η κυβέρνηση κατηγόρησε τον Χαλίλ ότι υποστηρίζει τη Χαμάς, επικαλούμενη την μη αποκάλυψη διασυνδέσεων του με οργανώσεις στην αίτησή του για μόνιμη παραμονή στις ΗΠΑ. Ο Χαλίλ αποκάλεσε αυτές τις κατηγορίες «παράλογες».
«Προσπαθούν να συγχέουν οποιαδήποτε ομιλία υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων με ομιλία που υποστηρίζει την τρομοκρατία, κάτι που είναι εντελώς λάθος», δήλωσε ο Χαλίλ. Την Πέμπτη, οι δικηγόροι του κατέθεσαν αγωγή κατά της κυβέρνησης Τραμπ απαιτώντας 20 εκατομμύρια δολάρια σε αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι φυλακίστηκε ψευδώς και ότι η καταστολή του ήταν αποτέλεσμα της συμμετοχής του στις διαμαρτυρίες κατά του πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα.
Απώλεια οικογενειακών στιγμών
Μια από τις πιο δύσκολες στιγμές σύμφωνα με τον Χαλίλ ήταν όταν οι υπάλληλοι της ICE του αρνήθηκαν να παραστεί στη γέννηση του παιδιού του. Η άρνηση των υπαλλήλων βασίστηκε σε μια «γενική πολιτική απαγόρευσης επισκέψεων» και προφάσεις σχετικά με την ασφάλεια. Ο Χαλίλ περιέγραψε αυτήν την εμπειρία ως «την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του», καθώς απέναντί του βρισκόταν το νεογέννητο παιδί του μέσω του γυαλιού, ανίκανος να το κρατήσει δίπλα του όπως επιθυμούσε.
Με δηλώσεις του, επεσήμανε: «Νομίζω ότι θα ήταν σίγουρα η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή μου…» και πρόσθεσε ότι επιθυμεί να μοιραστεί τυχόν αποζημίωση από την αγωγή του με άλλους που έχουν πληγεί από τις πολιτικές των ΗΠΑ σχετικά με το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα.
