Η «ομάδα εγκλημάτων τέχνης» του FBI έχει συσταθεί εδώ και χρόνια, ωστόσο φέτος βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα εξαιτίας της μεγάλης κλοπής εκατομμυρίων από το μουσείο του Ορλάντο στη Φλόριντα.
Μία επιδρομή στο Μουσείο Τέχνης του Ορλάντο, κατά την οποία κατασχέθηκαν 25 έργα του Ζαν-Μισέλ Μπασκιά, ανέδειξε και πάλι την ειδική ομάδα του FBI για τα εγκλήματα τέχνης.
Η «ομάδα εγκλημάτων τέχνης» του FBI έχει συσταθεί εδώ και χρόνια, ωστόσο φέτος βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα εξαιτίας της μεγάλης κλοπής, αξίας πολλών εκατομμυρίων, από το Μουσείο του Ορλάντο στη Φλόριντα.
Οι New York Times μίλησαν με δύο ειδικούς πράκτορες σχετικά με τη δημιουργία και τον σκοπό της «ομάδας εγκλημάτων τέχνης» του FBI.
Όπως αναφέρει η ειδική πράκτορας Ελίζαμπεθ Ρίβας, πρώην επικεφαλής της ομάδας εγκλημάτων τέχνης στο Λος Άντζελες, καθώς συνταξιοδοτήθηκε πέρσι, η ομάδα ξεκίνησε το 2003, περίπου την εποχή του πολέμου στο Ιράκ, όπου σημειώνονταν πολλές λεηλασίες στο μουσείο και σε άλλους πολιτιστικούς χώρους της Βαγδάτης.
Δημοφιλείς υποθέσεις
«Εκείνη την εποχή, το αρχηγείο του FBI αναγνώρισε την ανάγκη να δημιουργηθεί μια ομάδα πρακτόρων που θα συνέδραμε στον εντοπισμό των έργων τέχνης και των αρχαιοτήτων που είχαν κλαπεί», ανέφερε η Ρίβας.
Όσον αφορά τις πιο δημοφιλείς υποθέσεις που έχει διαχειριστεί η ομάδα, η Ρίβας ανέφερε πως μεταξύ αυτών που θυμάται είναι η υπόθεση της γκαλερί Knoedler.
«Αυτή η σημαντική γκαλερί στη Νέα Υόρκη, μία από τις παλαιότερες και πιο διάσημες, πουλούσε απομιμήσεις. Το γεγονός ότι το FBI εντόπισε τις απομιμήσεις και εργάστηκε για τη δίωξη των ατόμων που εμπλέκονταν νομίζω ότι έφερε στο φως ότι τέτοιες συνέβαιναν στην αγορά τέχνης», τόνισε η Ρίβας.
«Υπάρχει επίσης μια υπόθεση σχετικά με έναν κύριο που ζούσε στο Δυτικό Χόλιγουντ και παρουσίαζε τον εαυτό του ως νεόπλουτο. Αγόραζε έργα τέχνης στο διαδίκτυο για εκατοντάδες δολάρια και στη συνέχεια μεταπωλούσε τα έργα αυτά για εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Εν τέλει ανακαλύψαμε πως ο ίδιος δημιούργησε τα πλαστά έγγραφα των έργων τέχνης».
Συνήθως είναι ένα οικονομικό έγκλημα
Όπως αναφέρει η Ρίβας, πολλές από τις υποθέσεις εγκλημάτων τέχνης ουσιαστικά είναι απάτες.
«Μπορεί σήμερα να πρόκειται για έναν Μπασκιά, αύριο για έναν Πικάσο, αλλά όποια απάτη κι αν διαπράχθηκε θα την αντιμετωπίσω όπως θα αντιμετώπιζα οποιαδήποτε έρευνα για ένα οικονομικό έγκλημα», αναφέρει η Ρίβας.
Όσο για το ποια είδη εγκλημάτων τέχνης είναι πιο συνηθισμένα, η ίδια επισήμανε και πάλι πως όλα περιστρέφονται γύρω από την απάτη.
«Μπορεί να μιλάμε για κάτι που πωλείται ως αυθεντικό και στην πραγματικότητα δεν είναι – αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα. Και δεν πρόκειται μόνο για έργα τέχνης. Μπορεί να είναι αθλητικά αναμνηστικά. Μπορεί να είναι συλλεκτικά γραμματόσημα», είπε η Ρίβας.
Όλοι ψάχνουν έναν αληθινό Πικάσο…
Τέλος σχετικά με το αν έχει κάποια συμβουλή για τους συλλέκτες έργων τέχνης ή για όσους αγαπούν τον χώρο, η ίδια απάντησε:
«Είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές για τα θύματα να πιστέψουν ότι έχουν εξαπατηθεί. Πολλοί απατεώνες τούς καλοπιάνουν, είναι πολύ ευγενικοί και ευφυείς, φαίνονται πολύ ειλικρινείς άνθρωποι. Και νομίζω ότι πολλά από τα θύματα δεν μπορούν να πιστέψουν ότι εξαπατήθηκαν ή ότι αυτό το άτομο θα τους το έκανε ποτέ. Υπάρχει δηλαδή ένα μεγάλο ποσοστό εμπιστοσύνης. Ουσιαστικά αυτό που πρέπει να κάνουν οι συλλέκτες είναι να ελέγξουν την προέλευση του έργου. Αν η τιμή είναι πολύ χαμηλή και μιλάμε για κάτι πολύ καλό για να είναι αληθινό, τότε πιθανώς δεν είναι αυθεντικό. Χρειάζεται έρευνα. Νομίζω ότι όλοι στον κόσμο της τέχνης ψάχνουν για εκείνο το κομμάτι που θα βρουν σε μιαν αποθήκη ή σε μιαν υπαίθρια αγορά, συνειδητοποιώντας πως πρόκειται για Πικάσο. Όμως οι πιθανότητες τέτοιων ευρημάτων είναι πολύ μικρές. Ιδιαίτερα πολλοί άνθρωποι αναζητούν και είναι τελικά σίγουροι ότι αγόρασαν κάτι αυθεντικό. Και, δυστυχώς, δεν είναι», καταλήγει.
ΠΗΓΗ: New York Times
